ŞİİR

Mihmandar Şubat ayının 29 çektiği bir yılda bulageldi ayrılık beniYeri değiştirilince küsüveren bir çiçek kadar bile nazlanamadım dünyaya Halbuki ben bin

Bir Ömrün Tükettiği bir hışımla çıkıp gidilen kapılara zamansız dönüşlerin birindekabuk kabuk olmuş bir eli öperkensilerken kapalı bir gözden akan

Peki Ya Ben Özlersem? Gün hilali özler deSöndürür güneşiGece de bilir aşkınıGelişini yıldız yıldız haber verir karanlıkSayabileceğini zannedersin başlardaYıldızları, dakikayı,

Dalgın Gibi Durgun Dalgın Gibi DurgunDalga coşar, deniz köpürürBilmem, gelgit neyi süpürürKıyıya vuran kum taneleri ve taşlarBilemem, hangi deryanın malıdırIşıl

Mazlum Çocuklara Ey ruhumun şah damarına dayanan bıçakRuhum zaten inceBir yerlerden kopacakZamanın çizdiği tablo kalbime asılacakHeyhat! Bu acemi cadı mı

Filistin İçin Taş Taş, kağıt, silahTaş silahı alırKafana namlu dayanmışken taş !!Taş ki cesaretinle yıkılsın beton duvarlarBoğulsun silahlarKafana namlu dayanmışken

Mutluluğun Kahrettiği Mağlubiyet yaşıyorum, tarifi olmayan bir mağlubiyet.Gökle yer arasında, yaşayanlardan habersiz yaşıyorum. Ben mi yaşıyorum, onlar mı yaşıyor.Yoksa ben

Gül ve Kan Filistin,Kokusu cennetten gelenhakiki güllerin diyarıdır.Tüm güllerin o Gül’e niyazıdır FilistinAksa oradadır,Burak ile Sevgili’yi düşünmededir.Mesrurdur yolda olduğuna; O Yol